کوچه سار شعر

(گدای ‌شهنواز)

ز بلای جور گردون غم و سوز و آه دارم
نه یکی بلای‌گردان نه ظلیمه خواه دارم

چو یتیم زار و نالان چو فقیر خانه ویران
چو اسیر کنج زندان غم و سوز و آه دارم

نه مراست ایده‌‌آلی نه به کسب حق مجالی
نه مجال عرض حالی ، سوی دادگاه دارم

ز جهان نظر بریدم ، که از آن وفا ندیدم
چو درآن وطن گزیدم بسی اشتباه دارم

چمن و گُلش نخواهم گل و بلبلش نخواهم
قدح و مُلَش نخواهم ، که روان تباه دارم

غم دل چرا نگویم ، که اسیر جهل اویم
چه ثمر سپیدرویم چو دلی سیاه دارم؟

به سیاهی نژادش ، منگر ببین ودادش
که به پاکی نهادش دل و دین گواه دارم

ز نفاق در ستوهم چو خزان بی شکوهم
ز گنه بسان کوهم که رخی چو کاه دارم

ز زمانه بی نیازم ، برِ خلق ، سر نبازم
چو گدای شهنوازم چه نظر به شاه دارم

هله (شمس قم) به‌ جرأت بزند دم از حقیقت
به سخن درین طریقت ، چه کنم گناه دارم؟!

شادروان: سید علیرضا شمس قمی
۱۳۳۷